Yoko Taro okrzyknie ICO jako rewolucyjna arcydzieła gry wideo

Yoko Taro, wizjoner uznanych tytułów, takich jak Nier: Automata i Drakengard, wyraził głęboki podziw wpływ ICO na branżę gier wideo. Wydany w 2001 roku na PlayStation 2, ICO szybko zdobył kult z powodu minimalistycznego projektu i narracji przekazywanej przez bez słowa.

Taro podkreślił rewolucyjny charakter podstawowego mechanika ICO, w którym gracze prowadzą postać Yorda, trzymając ją za rękę. Zauważył: „Gdyby ICO zadano ci nosić walizkę wielkości dziewczyny, byłoby to niezwykle frustrujące doświadczenie”. Ten mechanik, argumentował Taro, zakwestionował konwencjonalne normy rozgrywki, wymagając od graczy innej postaci, tym samym na nowo definiując interaktywność w grach.

W czasach, gdy sukces projektowania gry był często oceniany przez możliwość utrzymania zaangażowania, nawet gdy wszystkie elementy zostały zredukowane do prostych kostek, ICO podjęła inną ścieżkę. Priorytetowo priorytetem rezonans emocjonalny i głębokość tematyczna w samej innowacji mechanicznej. Taro uważa, że ​​ICO pokazało, w jaki sposób sztuka i narracja mogą być czymś więcej niż zwykłym tłem dla rozgrywki; Mogą być integralna z samym doświadczeniem.

Etykietowanie ICO jako „epokowania”, Taro przypisuje go znaczącej zmianie przebiegu rozwoju gier. Pochwalił grę, aby pokazać, w jaki sposób gry wideo mogą nadać głębokie znaczenie poprzez subtelne interakcje i design atmosferyczny.

Oprócz ICO, Taro podkreślił dwie inne gry, które znacząco wpłynęły zarówno na niego, jak i szerszy przemysł: Undertale autorstwa Toby Fox i Limbo autorstwa PlayDead. Uważa, że ​​tytuły te rozszerzyły możliwości wyrażania przez interaktywne media, udowadniając, że gry wideo są w stanie zapewnić głębokie doświadczenia emocjonalne i intelektualne.

Dla entuzjastów pracy Yoko Taro jego uznanie dla tych gier rzuca światło na kreatywne wpływy za własnymi projektami. Podkreśla także ciągłą ewolucję gier wideo jako silną i wszechstronną formę sztuki.